Εκεί όπου η φιλολογική-επιστημονική κατάρτιση και εμβρίθεια ιλιγγιά και η ένθεη μανία καταλαγιάζει αποκαμωμένη, εκεί είναι ο τόπος της θεωρίας. Από αυτόν ακριβώς τον τόπο αντηχούν και τα λόγια του Βάλτερ Όττο -θυμίαμα στον μαινόμενο θεό: «Η θεία υφή της διονυσιακής ουσίας, ο θεμελιώδης χαρακτήρας της φύσης του έχει πλέον βρεθή: πρόκειται για την μανία. Αυτή όμως η λέξη σημαίνει εδώ απείρως περισσότερα από εκείνην την περαστική ή διαρκή διαταραχή που μπορεί να επέλθη σ' έναν άνθρωπο και, κατά την ελληνική αντίληψη, είναι, ως Λύσσα ή Ερινύα, μία δαιμονική δύναμη. Η μανία που ονομάζεται Διόνυσος δεν είναι ασθένεια, εξασθένιση της ζωής αλλά η συνοδός της άκρας υγείας της, η θύελλα που ξεσπά από τα ίδια τα έγκατά της όταν ωριμάζει και ορμά προς την αυθυπέρβασή της. Είναι η μανία του μητρικού κόλπου που παροικεί σε κάθε δημιουργία, τρέπει πάντοτε σε χάος την εύτακτη ύπαρξη, ανακαλεί την αρχέγονη ψυχικότητα και τον αρχέγονο πόνο και, μέσα και στα δύο την αρχέγονη θηριωδία του είναι. Γι' αυτό είναι ο Διόνυσος, παρά την συγγένεια με τα πνεύματα του Κάτω Κόσμου, με τις Ερινύες, την Σφίγγα και τον Άδη, ένας μεγάλος θεός, ένας γνήσιος θεός, που σημαίνει: η ενότητα και ολότητα ενός απείρως πολλαπλού, συνεκτικού μάλιστα κάθε ένζωου στοιχείου, κόσμου».
Συγγραφέας: ΟΤΟ ΒΑΛΤΕΡ
Μετάφραση: ΛΟΥΠΑΣΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Θέμα: ΙΣΤΟΡΙΑ - ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ - ΕΘΝΟΛΟΓΙΑ / ΜΥΘΟΛΟΓΙΕΣ
Σελίδες: 210
Εκδόσεις: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Γλώσσα: Ελληνικά
Έκδοση: 1991
Μορφή αρχείου: pdf
Recommended Comments
There are no comments to display.